Ouders die één van hun kinderen onterven hebben daarvoor meestal een goede reden. Het kind heeft bijvoorbeeld lang geleden aangegeven niets meer met de ouders te maken willen hebben, en heeft zich sindsdien nooit meer laten zien. Dat kan zoveel verdriet geven dat de ouders kunnen besluiten dat het andere kind, waarmee ze wel een goede band hebben en die veel voor ze heeft gedaan, hun hele nalatenschap moet krijgen.
Helaas kun je naar Nederlands recht niemand echt onterven, want het betreffende onterfde kind houdt recht op zijn of haar legitieme portie. De legitieme portie bestaat uit (een vordering ter grootte van) de helft van waar het kind normaal gesproken recht op zou hebben. Ouders kunnen de portie niet op voorhand kleiner maken door bijvoorbeeld alvast wat schenkingen te doen aan hun kind waarmee ze wel een goede band hebben, zodat hun nalatenschap kleiner wordt. De legitieme portie wordt namelijk berekend aan de hand van de legitimaire massa, en die bestaat niet alleen uit alles wat er was op de overlijdensdatum (bezittingen en schulden) maar dient ook te worden vermeerderd met onder andere de schenkingen die de overledene tijdens zijn leven heeft gedaan aan het andere kind. Het mag duidelijk zijn dat dit laatste voor heel wat problemen kan zorgen. In de praktijk zien we vaak dat er over vele jaren bankafschriften worden opgevraagd, en dat het onterfde kind minutieus gaat uitzoeken welke opgenomen of overgeboekte bedragen mogelijk een schenking zijn geweest. Ook zien we veel dat het onterfde kind geen genoegen neemt met de opgave van de waarde van alle bezittingen (bijvoorbeeld de inboedel van de overledene) en daar zelf prijskaartjes aan gaat hangen. Het kan allemaal leiden tot enorme ruzies en langslepende en kostbare procedures, waarbij al het oude zeer naar boven komt en de vechtlust aanwakkert.
Het is jammer dat een echte onterving niet tot de mogelijkheden behoort (het is immers je eigen vermogen waarover je beschikt) en de ouders dus niet kunnen voorkomen dat er, terwijl ze al lang en breed zijn begraven, toch weer familieruzies oplaaien die gaan over hún geld. Overigens zijn er wel vergaande mogelijkheden via een zogenaamde tweetrapsmaking, waarmee je een kind indirect kunt onterven, door de nalatenschap eerst aan iemand anders toe te laten komen, met het bijbehorende recht om alles op te maken……